Over Joya Mathijs Bos, het verhaal en de missie

Bovenstaande vragen stel ik mezelf al vanaf jonge leeftijd. Als ik eerlijk ben, eigenlijk vooral op de momenten dat het niet gaat zoals ik wil.

Maar elke keer wanneer ik echt de tijd neem om met deze vragen te zijn, komen er allerlei inzichten en antwoorden.

Zo ook deze keer. Ik weet nog goed, het was een zonnige ochtend en ik zat in het Vondelpark, op een rustig stukje grasveld onder een boom, en ik keek uit over het water.

Ik was hier niet voor niets gaan zitten. Dit was weer zo’n fase waarin een hoop gebeurde en ik voelde dat ik de aandacht naar binnen mocht brengen. Ik voelde eerder namelijk dat ik te hard aan het werk was. Vooral vanuit discipline en doorzettingsvermogen probeerde ik geforceerd vooruit te gaan.

Gelukkig had ik eerder in mijn leven al geleerd dat dit voor mij niet de manier was om echt verder te groeien. Om de energie weer te laten stromen, was de uitdaging dus niet om nog harder te gaan werken, maar om los te laten vanuit vertrouwen, dat de antwoorden zich vanzelf zouden onthullen.

Mijn verlangen om te groeien en om het “juiste” te doen was groter dan ooit en tegelijkertijd merkte ik dat ik vastzat, waardoor de energie continu blokkeerde. En misschien herken je dat wel?

Opeens herinnerde ik me de quote:

De boodschap was dus: zoom uit. Laat alles even los. Sluit je ogen en ga naar binnen.

Zo gezegd, zo gedaan. En daar zat ik, met me, myself and I in het Vondelpark, in kleermakerszit met m’n ogen dicht. Mijn ademhaling was rustig en zonder dat ik me er bewust van was, gaf ik mezelf het cadeau van een spontane meditatie.

Tijdens die meditatie voelde ik dat er met elke uitademing meer ruimte ontstond. Voor ik het wist, begon de energie weer te stromen en daarmee opende de poort tot een overvloed aan inspiratie. Er vielen allemaal kwartjes en zonder na te denken opende ik mijn ogen. Ik pakte mijn schrijfboek en begon te schrijven.

De eerste woorden waren: “Geef je over aan wat er is. Voel wat echt belangrijk voor je is en ga terug naar die basis.”

Toen stelde ik mezelf de vraag: maar wat is dan écht belangrijk voor me? Wat ís dan die basis en wat heb ik hier op aarde te doen?

Toen herinnerde ik me weer mijn belangrijkste les die ik leerde in 2014 tijdens mijn bijna-doodervaring:

“Laat het beeld los van wie je denkt dat je moet zijn en omarm wie je werkelijk bent.”

Maar wie ben ik dan werkelijk? Plotseling bracht mijn fantasie mij weer bij een magisch moment dat ik beleefde in de zweethut, een jaar na mijn bijna-doodervaring. In die zweethut stelde ik mezelf de vraag: “Waarom ben ik hier?” Ik was namelijk zo klaar om voor iets groters dan mezelf te leven. En alles in mij zei ook dat dat de bedoeling was. En op het moment dat ik me volledig overgaf, kwam het antwoord.

Het was in het Engels en ik zal het nooit vergeten: “You are here to heal, not only for yourself neither for the people around you, but maybe more so for the unborn.”

Ik voelde en besefte opeens dat mijn leven altijd al over iets groters ging dan mezelf en ik geloof ook dat we hier allemaal zijn om bij te dragen aan het grotere geheel. En of je hier nou wel of niet in gelooft, als je alleen al kijkt naar de evolutietheorie is het natuurlijk waar: we leren, we groeien en geven dit vervolgens weer door.

Precies dit heb ik vertaald in onze kernwaarden: we helen, we delen, we vermenigvuldigen.

Wauw. Alles viel op zijn plek. Dit is waarom ik hier op aarde ben, dit is wat ik wil doorgeven en waar ik elke dag opnieuw mee wil verbinden.

En op dat moment gebeurde er iets bijzonders; mijn aandacht werd getrokken door een glinsterend muntje, ongeveer 1,5 meter verder van mij in het gras. Ik keek ernaar en het was een 2-euro muntstuk. Ik pakte het op en legde het op mijn schrijfboek, onder de inspiratie die ik daarvoor had opgeschreven. Ik vond het prachtig, want ik had 2 seconden eerder opgeschreven:

‘Als je je overgeeft aan het moment, dan kun je zien dat alles er al is’.

Dat was zo’n momentje van wauw, the universe is with me! Ik was ultiem gelukkig met een 2-euro muntstuk. Je had de smile van oor tot oor op mijn gezicht eens moeten zien!

En toen ik nog een keer keek, zag ik op nog geen vijf centimeter naast de plek waar ik het 2-euro muntstuk oppakte, nog een muntje. Deze keer was het 5 eurocent.

In mijn verleden had ik deze 5 eurocent bij wijze van spreken een stuk of 100 keer laten liggen omdat ik onbewust geloofde dat het niet genoeg was. Maar deze keer was het anders. Ik pakte ook dit muntje op en ik keek ernaar.

Ik dacht, maar wacht even! Deze 5 eurocent kan ook 2 euro worden! En dat niet alleen, het kan nog veel meer worden! Maar wat heel belangrijk hierin is, is dat je eerst accepteert wat je gegeven wordt. Als je de vorm loslaat, krijg je “misschien” wel precies wat je op dat moment nodig hebt.

Uiteindelijk ligt het er altijd aan wat je doet met datgene wat je gegeven wordt. Opnieuw een reminder van een quote van Albert Einstein die ik eerder had gelezen:

En net als de 2-euro legde ik ook het 5-eurocentje, volledig onbewust, automatisch op mijn schrijfboek.
Ik pakte mijn pen en maakte een omtrek om de munten heen. Ik haalde mijn pen weg, keek naar mijn schrijfboek en dacht: wauw! Dit is het!
Dit is waar ik al die tijd naar zocht: een symbool om mijn belangrijkste lessen uit te beelden.

De kleine cirkel is voor mij wie je denkt dat je bent. De illusie. Je gecreëerde ‘ikje’, je ego. Of zoals Eckhart Tolle het noemt, ‘je mindmade self’.

De grote cirkel is voor mij de herinnering aan wie je werkelijk bent. Dat wat nooit verandert, dat wat ‘is’, de bron, de verbinding met alles, oneindigheid.

Wat ik deze keer ook ineens zag, is dat het één niet zonder het ander kan. Want ja, we zijn een spiritueel wezen, maar tegelijkertijd zijn we hier ook als mens, om een menselijke ervaring te beleven, met die illusie van een ikje, met een naam, met herinneringen en met een ‘identiteit’.

Ineens zag ik dat alles wat ik tot nu toe heb meegemaakt en mocht leren, me heeft gebracht tot het punt waarop ik nu sta. Al die jaren van persoonlijke ont-wikkeling, het letterlijk en figuurlijk ontdoen van wikkels, bracht me terug naar eenvoud.

Dat is ook precies wat ik bedoel met jezelf helen: jezelf leren omarmen zoals je werkelijk bent, in verbinding zijn met de bron van oneindige intelligentie, met alles. Met het besef dat je ‘all-één’ bent.

Op het moment dat ik terug was bij de eenvoud, was ik verbaasd. Ik dacht: ‘Really, zo simpel?’ En ja, zo simpel is het. “Maar simpel is vaak het moeilijkst,” hoorde ik opeens in mijn gedachten.

Wat ik als laatste nog opschreef in mijn boek, om dit allemaal samen te vatten, was: “Let go of the ‘wanting’.”
Willen komt voort uit de illusie van tekort. Alles wat je nu nodig hebt om gelukkig te zijn, is beschikbaar zodra je al het ‘zoeken’ loslaat.

Energie wil stromen en vindt zijn weg door overgave aan wat er is.
De reden waardoor het stopt of remt, is identificatie met je geconditioneerde ‘ikje’, omdat vanuit dat perspectief namelijk altijd wel een tekort lijkt te zijn.

Stop met vergelijken met anderen en wat je denkt dat je moet zijn, doen of hebben.
Omarm elke dag opnieuw wat je wordt gegeven en maak daar het mooiste van.

Nog één keer als laatste reminder voor mezelf: “Laat het beeld los van wie je denkt dat je bent (5 eurocent) en omarm wie je werkelijk bent (2-euro munt).”

Tegelijkertijd is de grap natuurlijk dat je ook meer bent dan die 2 euro, je bent namelijk altijd alles, niets, oneindig. Snap je het nog?

Nee? Misschien is dit wel de bedoeling! ;-)

Stop met denken en zoeken en start met ‘zijn’.

Geef je over aan wat ‘is’, straal en leef een volledig vrij leven!