Ik moet toegeven dat bovenstaande uitspraak in het engels misschien iets vriendelijker klinkt, maar het gaat mij vooral om de boodschap.
Stel je voor..
Op dit moment zit ik helemaal alleen, midden in de prachtige rijstvelden, net aan de rand van Ubud.
Het is een heerlijke, zonnige ochtend en ik ben verbaasd over hoeveel verschillende kleuren groen ik kan waarnemen door de diversiteit aan planten, struiken en palmbomen.
De plaatsnaam Ubud is afgeleid van het Balinese woord ubad, dat medicijn betekent. En na 6 keer op Bali te zijn geweest kan ik absoluut zeggen dat een bezoek aan deze plek helend werkt!
Naast de rijke natuur, het heerlijke eten met tal van medicinale kruiden ademt deze geweldige plaats spiritualiteit.
Ik heb mijn ogen dicht en mijn handen tegen elkaar.
Hoe lang ik zo gezeten heb weet ik niet maar het was een bijzondere innerlijke reis door de tijd.
Waarom doe ik vaak het één terwijl ik het andere wil? Wat heeft het leven eigenlijk voor zin?
In het begin van de reis snapte ik er maar weinig van, ergens diep van binnen wilde ik zo graag gelukkig zijn!
Maar hoe vind ik dat geluk dan? Waar moet ik zoeken? En wat moet ik doen?
Misschien in het nadoen van andere mensen? JA! Laat ik me net zo kleden als hun, dezelfde muziek luisteren en keihard Ajax roepen of me gedragen als een gangster.
Misschien moet ik gewoon al mijn ongemakkelijke gevoelens verdoven? JA! Laat ik gewoon veel eten, drank of drugs gebruiken als ik niet weet hoe ik me moet gedragen of liever ergens anders wil zijn.
Misschien moet ik gewoon zorgen dat heel veel mensen mij leuk vinden? JA! Laat ik gewoon met geld smijten, meelopen met iedereen en grappen maken over anderen.
Misschien moet ik gewoon accepteren dat het leven nou eenmaal niet zo leuk hoeft te zijn en dat het altijd erger kan. JA! Laat ik me gewoon aanpassen, doen wat anderen om mij heen ook doen en mezelf toestaan om niet goed voor mezelf te zorgen.
En toen ging het licht uit op 21 september 2014. Ik was op.
Het leven liet me de dood in de ogen kijken. Want wie niet luisteren wil moet maar voelen.
‘’Zie je het nu eindelijk Mathijs?’’
Zie je nu eindelijk in dat geluk niet van buiten naar binnen komt maar juist andersom?
Zie je nu eindelijk dat geluk niet ontstaat door jezelf aan de omstandigheden aan te passen of jezelf weg te cijferen?
En zie je dan ook dat geluk niet ontstaat door iets of iemand te willen zijn wie je eigenlijk niet bent?
Holy shit.
Ja….
Ik zie het! Ik ben zelf de creator van mijn geluk!
Gelukkig zijn is het gevolg van mezelf zijn.
Maar om mezelf te zijn heb ik dus te weten wie ik ben.
En om te weten wie ik ben heb ik mijn aandacht naar binnen te brengen i.p.v. naar buiten.
Nu begrijp ik ook ineens wat persoonlijke ontwikkeling betekent, namelijk;
Het persoonlijk ontdoen van alle wikkels.
Om volledig mezelf te zijn heb ik dus alles los te laten wat niet bij mij past.
Wauw, wat is het leven eigenlijk simpel en wat heb ik het mij al die jaren moeilijk gemaakt.
Ik adem diep in…. en heel langzaam uit.
Met mijn handen nog steeds tegen elkaar, open ik mijn ogen en kijk ik om me heen.
Wat is het leven prachtig!! En wat ben ik dankbaar dat ik gewoon altijd gelukkig kan zijn zonder daar ook maar iets van buitenaf voor nodig te hebben.
Voor ik opsta, schrijf ik dit verhaal op in mijn paperblank (soort van dagboek) zodat ik het nu met jou kan delen.
Mathijs